Buiten
hangt een grijze zwangere regenlucht en toch is het warm. Knapperig
vers brood van Joep en een selectie huis gemaakte jam siert het
ontbijt (meloen-citroen jam die echt smaakt naar gember). Na de laatste
espresso haasten wij ons om de laatste bomen van de bovenste weide te
plukken. Dan breekt om 11 uur plotseling de lucht open en verschijnt een
strak blauwe lucht boven het landschap.
Met een zomerse warme zon in het gezicht plukken we de bomen kaal. Harken zou je beter kunnen zeggen, met gespreide hand rits ik de olijven op het net. Ik sta op een zwiepende oude kraak tak waar van af de olijven aan grote strengen glimmend zwart neer hangen. "Zwart en groot is niet goed" hoor ik onder mij een stem zeggen. "Hoe kleiner hoe fijner" komt het van de andere kant.
EVELINE, HANNY EN JUDITH |
Aan het einde van de dag, plukken we gezamenlijk de laatste boom kaal. Wat een heerlijkheid je hoofd op zo'n manier leeg te kunnen maken en alle beslommeringen achter je te kunnen laten. Buitenwerken heb ik altijd lekker gevonden, je kop in de wind en het verstand op nul. Het lastige is echter, dat door al die rust er allerlei leuke ideeen in mij op wellen. Ik proef al de wild zwijn met rauwe verse olijven, of de zelf gedraaide runderworstjes met groene olijven en piment.
Tijdens het eten die avond wordt ik weer even terug gevloten naar het idee van "less is more" Wat wil je ook, het meest eenvoudige gerecht ut de Italiaanse keuken is het meest goddelijke, in al zijn eenvoud niet te overtreffen met wat dan ook: Melanzane Parmigiano.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank je voor je reactie. We kijken er zo snel mogelijk naar.